Biblia, najbardziej rozpowszechniona księga na świecie, jest centralnym tekstem religijnym judaizmu i chrześcijaństwa. Jest to zbiór ksiąg sakralnych, które ukształtowały nie tylko duchowość, ale i kulturę oraz prawo wielu cywilizacji. Ale kiedy dokładnie powstała Biblia? Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy zagłębić się w stulecia historii i tradycji, które doprowadziły do powstania tego kanonicznego zbioru.
Korzenie Hebrajskie:
Zacząć należy od Biblii Hebrajskiej, znanej również jako Tanach w judaizmie lub Stary Testament w chrześcijaństwie. Powstawała ona przez setki lat, a jej najstarsze fragmenty mogą pochodzić z okresu nawet 1000 lat p.n.e. Podstawą były przekazy ustne, które z czasem zostały spisane i zredagowane. Pierwsze księgi, takie jak Pięcioksiąg Mojżeszowy (Tora), prawdopodobnie uzyskały swoją ostateczną formę podczas lub po Babilońskiej Niewoli (VI wiek p.n.e.).
Okres Drugiej Świątyni:
W okresie Drugiej Świątyni (VI wiek p.n.e. – I wiek n.e.), kanon biblijny został bardziej zdefiniowany. Wśród społeczności żydowskich toczyły się dyskusje, które księgi powinny zostać włączone do kanonu. Ostatecznie, wyselekcjonowano 24 księgi, które obejmowały Prawo, Proroków oraz Pisma. Proces ten był długi i skomplikowany, a finalizacja kanonu żydowskiego przypada prawdopodobnie na okres po zniszczeniu Drugiej Świątyni w 70 n.e.
Początki Nowego Testamentu:
W przypadku chrześcijaństwa, Nowy Testament zaczął kształtować się w I wieku n.e., kiedy to następujący po śmierci Jezusa uczniowie i pierwsze wspólnoty chrześcijańskie zaczęły spisywać jego nauki i wydarzenia z jego życia. Listy apostołów, w szczególności Pawła, są jednymi z najstarszych dokumentów Nowego Testamentu i datuje się je na połowę I wieku n.e.
Kanonizacja Nowego Testamentu:
Kanon Nowego Testamentu był tematem debat przez kilka pierwszych wieków naszej ery. Wiele z tekstów, które obecnie znajdują się w Nowym Testamencie, było szeroko akceptowanych już w II wieku n.e., jednak oficjalne potwierdzenie kanonu nastąpiło znacznie później. Proces ten został ukończony mniej więcej w IV wieku n.e., kiedy to synody i koncylia kościelne, takie jak Synod w Hipponie (393 n.e.) i Trzeci Synod Kartagiński (397 n.e.), potwierdziły 27 ksiąg Nowego Testamentu.
Znaczenie Przekładów:
Rozwój i rozpowszechnianie Biblii byłby niemożliwy bez prac nad jej tłumaczeniem. Septuaginta – grecka wersja Starego Testamentu powstała w III-II wieku p.n.e. dla żydowskiej diaspory, mówiącej po grecku. To właśnie z Septuaginty czerpali autorzy Nowego Testamentu. Z kolei Wulgata, łacińskie tłumaczenie dokonane przez św. Hieronima na przełomie IV i V wieku n.e., umożliwiła szerokie rozprzestrzenianie się tekstów biblijnych w zachodniej części chrześcijaństwa.
Zakończenie:
Określenie jednej daty powstania Biblii jest niemożliwe ze względu na wielowarstwowość i wieloetapowy proces jej tworzenia. Można jedynie mówić o rozciągniętym w czasie procesie, który na przestrzeni wieków formował księgi, zbierał je w kanon i tłumaczył na nowe języki. Ta długotrwała praca sprawiła, że dzisiaj Biblia jest nie tylko świadectwem wiary, ale i niezwykle cennym dokumentem historycznym, którego wpływ na kulturę światową jest nie do przecenienia.
