Dlaczego ludzie sami sobie nie ufają?
To jest bardzo ciekawe i jednocześnie bardzo popularne zjawisko, które zaczyna się już w dzieciństwie podczas wychowania. Rodzice uczą swoje dzieci, żeby nie ufały za bardzo samemu sobie, tylko temu co sami im powiedzą. Później jest jeszcze gorzej, w szkole to samo, w telewizji to samo. Wszyscy w koło mówią nam co i jak mamy robić, co najmniej jakby znali nas tak dobrze jak my sami. W większości przypadków, jeżeli uczymy się na własnych błędach, to podejmując samemu decyzje, jest bardzo duża szansa, że ta decyzja będzie bardziej trafna, niż ta podjęta pod wpływem innych ludzi. Bo przecież nikt tak nas nie zna jak my sami.
W tym momencie dochodzimy do sedna sprawy. Ludzie wolą zaufać Bogu, co tak naprawdę sprowadza się do zaufania drugiemu człowiekowi, o czym pisałem w tym poście, niż sobie. Nie wierzą we własne siły i własną intuicję i potrzebują autorytetów, żeby móc podejmować samodzielnie decyzje. Dzieje się tak dlatego, bo od samego początku – od urodzenia, ludzie są programowani na niewolników, którzy nie potrafią samodzielnie myśleć. Korzystają na tym różni cwaniacy, cała reszta niestety traci.
